"Parkoskwer"?

Odbywając sylwestrowy obchód mojego miasta, ze szczególnym uwzględnieniem Placu B. Chrobrego, gdzie spędziłem większość swojego przepięknego dzieciństwa, zauważyłem taką oto tablicę, której fotografię widzicie Państwo poniżej.

 Raz „skwer” a raz „park”. Co to jest? „Parkoskwer” jakiś? Na mil wiele zapachniało mi to urzędniczym potworkiem językowym. Bo od dzieciństwa pamiętam, że nikt nigdy z mieszkańców Pl. B. Chrobrego nie mówił o tym miejscu inaczej niż „plac”.

U dołu tablicy ujrzałem informację, że źródeł tej sprzeczności logiczna, bo coś raz nazwane „skwerem” nie może niżej być już „parkiem”. Jako człowiek dociekliwy postanowiłem dociec czy rzeczony „skwer” jest tożsamy z pojęciem „park”.

Zajrzałem do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych i przeczytałem, że parki i skwery zapisane są osobno i nie są to pojęci a tożsame. I tak „park” to teren rekreacyjny, gdzie występuje duża ilość flory i często jest on zadrzewiony. Dodatkowo w miastach ma on charakter dużego, swobodnie ukształtowanego ogrodu z alejami spacerowymi. W przypadku „skweru” mamy najczęściej do czynienia z terenem zielonym, zielonymi trawnikami, klombami, krzewami i drzewami. Mogą się tam znajdować fontanny, ławki oraz inny sprzęt rekreacyjny.

Jak więc Państwo widzą „park” i „skwer” to kompletnie dwie różne rzeczy. I w tym momencie w każdym otwartym umyśle (byle nie na przestrzał), musi zakiełkować myśl taka: co to za pasztet? Czemu to ma służyć? Dziwne jest to, że „skwer” awansuje nagle do rangi „parku”, chociaż ma to tyle do siebie, co rozum pajaców – w mojej ocenie – darowujących nasz szpital wrocławskiej „bandzie czworga”.

Sądzę, że kluczem do wyjaśnienia tego dziwoląga prawnego jest punkt mówiący o przebywaniu na terenie skweru/parku osób nietrzeźwych. W ustawie o wychowaniu w trzeźwości, w art. 14.1, p.

2a znajduje się taki zapis: „Zabranie się spożywania napojów alkoholowych na ulicach, placach i w parkach, z wyjątkiem miejsc przeznaczonych do ich spożycia na miejscu, w punktach sprzedaży tych napojów.” Ustawa więc nie wymienia „skwerów”, jako miejsc, w których spożywanie jest niedozwolone. A gminy są zobligowane wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego do przestrzegania zasady wynikającej z zasad obowiązujących w demokratycznym państwie prawa, która to zasada nakazuje literalne stosowanie przepisów prawa, gdy owe przepisy niosą z sobą groźbę penalizacji (np. mandatu) a nie przepisów tego prawa dowolne rozciąganie w sposób wygodny dla uchwałodawcy, w tym przypadku Rady Miejskiej Góry.

Innymi słowy pojęcie „skwer” w ustawie o wychowaniu w trzeźwości nie występuje a więc spożywać alkohol w tym miejscu można. I to jest jasne niczym grom z jasnego nieba, bo Rada Gminy nie może poszerzyć swojej uchwały o zapis dotyczący „skweru”, gdyż „za wysokie progi na tak niskie nogi”.

Idzie mi tu jednak nie o picie, ale o bzdurny zapis o przebywaniu na skwerze/parku osób nietrzeźwych jest z najdurniejszego pomysłu rodem! Ustawa o wychowaniu w trzeźwości nic o tym nie mówi! Więc skąd się to wzięło?! Najczęściej z głupoty podpierającej się niewiedzą, którym towarzyszą pycha i samouwielbienie dla własnych, wydumanych rzekomych umiejętności i urojonych kompetencji.