Ciężkie jest życie posiadacza samochodu w naszym kochanym powiecie. Drogi powiatowe wyglądają jakby w tę i we w tę jeździły po niej „Leopardy”. Tzw. „władza powiatowa” udaje, że problemu nie ma. Z drugiej strony, co ma robić? Kasy nie ma (i nie będzie), srebra powiatowe bezrozumnie złodziejom za nieomal za darmo oddane (a miało być tak pięknie, wspaniale, cudownie!). Więc tkwić trzeba na zajmowanych stanowiskach, wypłaty pobierać i udawać, że się jest ważnym, coś się znaczy (chyba we własnym ogromnie wygórowanym mniemaniu) i kombinować, jakby tu jeszcze przedwcześnie fuchy się nie pozbyć. Bo proszę Państwa, gdzie oni pójdą? W cholerę czy w diabły?! Nota bene, diabli nam nasłali!
Dzisiaj wszyscy ci,
którzy przekroczyli progi masy upadłościowej, jaką bez wątpienie jest nasze(?)
starostwo, by coś załatwić w wydziale komunikacji, na własnej skórze przekonali
się o „wysokiej sprawności” i „życzliwym” podejściu do interesanta.
Dzisiaj interesantów wydziału komunikacji obsługiwała
1 osoba (słownie: jedna), która co prawda oddawała się swojej pracy niczym
urodziwej kobiecie, ale petentów było trochę za dużo (wezmą i zejdą się na raz,
jakby nic innego do roboty nie mieli!), więc na załatwienie swoich spraw musieli
„nieco” poczekać. Zresztą, czym jest godzina czy dwie oczekiwania wobec
długości życia Abrahama (175 lat)?
Faktem jest, że za takie postawienie sprawy od petenta
można by dostać „z liścia”. Petent przychodzi i chce być obsłużony. Bo petent
oczekuje – i słusznie! – że biorący sute pensje tzw. „starostowie”, potrafią zorganizować
pracę wydziału komunikacji w ten sposób, by szanowny interesant nie dostał w
trakcie oczekiwania na przyjęcie w wydziale komunikacji, odcisków na swoich
tylnych szynkach.
Tym bardziej, że wydział komunikacji jest dla starostwa
w stanie upadłości kurą znoszącą „złote jajka”, bo z opłat komunikacyjnych instytucja
ta ma dochód w okolicach „banieczki”, tak przynajmniej zakłada w swoich pełnych
fantazji założeniach budżetowych. A tu ludzie przychodzą, szmal ciężki dźwigają
i jeszcze godzinami oczekiwać muszą. A ludzie swój czas cenią. I nic ich nie
obchodzą problemy kadrowe starostwa. Rozumowanie jest proste: podatki płacimy,
opłaty komunikacyjne wnosimy, to i szacunek dla nas się należy. I jak tu im nie
przyznać racji?
I nie jest dzień dzisiejszy wyjątkowy. Wydział
komunikacji oblegany jest non stop. Wątpię, by ta „władza” o tym wiedziała. Bo
gdyby wiedziała, to by coś wymyśliła. Wymyśliła, wymyśliła…,czy ja od niech za
wiele nie wymagam?
A lud słowem rodem ze słownika inwektyw rzuca, dziwi
się po co w starostwie taki tłum urzędników skoro ich jeden przyjmuje? To tylko
jeden jest w starostwie kompetentny w tej dziedzinie? – pytają? Przeszkolić z
dwóch do zastępstwa w razie czego – sugerują inni. I mówią, że w Niemczech taka
sytuacja jest nie do pomyślenia.
No tak, ale w Niemczech – na ich szczęście – nie „rządzą”
ci, co tu rządzą (starostowie). Gdyby ich tam przeflancować – za karę dla nich!
– to też w tamtejszym wydziale komunikacji wesoło by nie było. I tym się
pocieszmy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz