Mazulewicz Show II: No, to idą święta!

W sobotnie popołudnie przed przykościelnym placu w Starej Górze rozpoczął się niezwykły o tej porze ruch i gwar. To do akcji wkroczyli mieszkańcy wsi – i nie tylko – by po raz szósty z kolei zbudować, i to od podstaw, szopkę bożonarodzeniową. Stara Góra kultywuje tę piękną tradycję, co powoduje, że w Wigilię trudno znaleźć jest miejsce, by zaparkować samochód. Mieszkańcy Góry i okolicznych miejscowości tego cudownego wieczoru licznie odwiedzają Starą Górę właśnie z powodu „żywej szopy”, która szczególnie cieszy dzieci. Zanim jednak będzie można nacieszyć swoje oczy widokiem „żywej szopy” a zmysły niezwykłą atmosferą trzeba przedmiot podziwu stworzyć.

Jak co roku „żywa szopa” powstaje od podstaw. Tajemnicą sołtysa Waldemara Bartkowiaka pozostanie źródło, w którym zaopatruje się materiały budowlane. Pytany o hurtownię sołtys Bartkowiak zaczerpnął wody ze szklanki i trzymał ją w ustach tak długo aż się nie oddaliłem.

Co roku sołtysowi Starej Góry towarzyszy nieomal ta sama ekipa budowniczych. W tym roku szopkę oprócz sołtys stawiali: Tadeusz Żmiejewski, Robert Kurzawa, Bartek Grochowiak, Edward Baranowski. By być sprawiedliwym trzeba też wspomnieć o pomocy Maćka Żmiejewskiego (syna Tadusza) i jego kolegi Wojtka Kosiuby przy wznoszeniu szopki. Być może to oni w przyszłości będą budowali kolejne szopki bożonarodzeniowe, gdy starszym zabraknie sił i ochoty.

Na placu budowy widać było, że ekipa jest zgrana. Każdy wiedział, co robić i jak to zrobić. Nie było chaosu, ale systematyczna o dobrze zorganizowana praca. Minuty i kwadranse mijały a konstrukcja nabierała wyrazistości i kształtów. Było co prawda pomiędzy budowniczymi drobne różnice zdań, ale dotyczyły one zmian w szczegółach konstrukcyjnych zmierzających do tego, by obiekt był bardziej estetyczny i wzbudzający większy podziw. Robota szła raźno i można było odnieść wrażenie, iż budowniczowie mogliby żywą szopę” postawić z zamkniętymi oczami. Zapewnione było bezpieczeństwo budowniczych i ratownik medyczny Edward Baranowski ze smutkiem stwierdził na koniec, iż nie ma żadnego palca ze wskazaniem do opatrunku ani też rozciętej głowy, którą skleiłby swojej własnej roboty miksturą o nazwie: „Edward – Glu”. Spory wygrywał ten z budowniczych, który miał w ręku cięższy argument. I tak młotek przebijała siekiera, siekierę zaś łopata, ale argumentem nie do przebicia zawsze dysponował ten, kto miał piłę spalinową.

Gdzieś około 20,00 konstrukcja stała i pyszniła się w bladej poświacie księżyca. Dzieło zostało nieomal ukończone. Sołtys Waldemar Bartkowiak obszedł budowlę i z aprobatą kiwnął głową. To był znak, iż nadszedł czas na spożycie zasłużonego posiłku. Były więc kiełbaski pieczone na ognisku, coca – cola, był też ta, no, jak tam jej?! No …?! A zresztą, to już było.

W tym roku w Wigilię ponownie setki osób odwiedzą Starą Górę, by chociaż przez chwilę być tak blisko tradycji. Rada Sołecka serdecznie zaprasza wszystkich. Jak zwykle będzie mleko z miodem, herbata z rumem, pierniki. Zdradzę Państwu, ale tylko, że będzie nieco inaczej niż było w altach ubiegłych. Zdradziłbym więcej, ale sołtys zabrał do domu piłę spalinową.